قالب پرشین بلاگ

خارج از وزن، سبک، وحشی به ته خط رسیدن...

به تمام اونچه گفتن و گفتی با چشای خیس خندیدن

مث یه خواب بد تو ذهن یک سگ پیر که تمام عمرو .. رو دیوار

مثل کفتار زوزه می کشم شبرو شکل یک زخم رو تنی بیمار

دلخوشم نکن ،که پشت این سنگر لشکری از سکوت و ترس و تردیده

ما همیشه دروغ می گفتیم گرگ اینجا تو گله خوابیده

یه پل شکسته بین دو هیچ خطرش هست که باز خم تر شه

یه سرنگ آلوده توی رگم پر ویروس دلتنگی و وحشت

مثل یه بچه گربه که لگد خورده خاطراتش تو کوچه ای خلوت

یه کسی شبیه تو حوا ،من آدمی که لای ادما می سوخت

یه درختم که کرم های تنش تنها دلخوشی شبهاشن

یه کویری که خواب می بینه رو تنش آب می پاشن

خارج از وزن،یه نت لالم که دل از سمفونی شدن کنده

بی صدا تر از همیشه داره با چشای خیس می خنده

دردامو حوصله کن غزل غزل واسه موندن مرگمو بهونه کن

وقتی شعرامو به اتیش میکشی خون بهای این دله دیوونه کن

نمیخوام چشمامو رو هم بذارم نکنه اسم تو رو کم بیارم

آخه نقره داغ روزگارمی منه پا پتی فقط تو رو دارم

کی مثه تو منو باور میکنه با منو حق حق دل سر میکنه

واسه جشن همه گریه های من گل تنهایش رو پرپر میکنه

کی مثه تو منو باور میکنه با منه چله نشین سر میکنه

کی مثه تو پای حرفام میشینه شعر دیوونگی از بر میکنه